به نام او
این چند روز را خیلی سعی می کنم به عنوان یک دانشجوی ارشد هوافضا بیطرفانه گوشه ای بنشینم و با نظر مثبت نگاه کنم و به خودم دلداری بدهم که اینطوری ها هم نیست!
خیلی هم بد نشده ست و بالاخره نیازکشور بوده است و ...
اما...
دو سه خبر با هم می رسد و عجیب نابود میکند تمام خوش بینی هایم را!
اولی از جذب شدن تعدادی از نخبگان صنعت فضایی کشورمان می گوید که عطای ایران را به لقایشان بخشیده اند و رفته اند تا سرو سامانی به کشور دوست و همسایه یعنی امارات بدهند! همان هایی که نوابغی بودند و اینجا آقایان به هیچ حسابشان می کردند حالا در امارات وعده ی حقوق ماهی 15000 دلاری گرفته اند و آستین بالا زده اند! البت از همین جا هم میشود حس کرد بغض های توی گلویشان را وقتی ماهواره های ساخته خودشان از بالای سر ایران عبور می کند درحالیکه هیچ ربطی به ایران ندارد...!
یادم افتاده است به دقیقا دو سال پیش! همان روزهایی که قبل از انحلال سازمان فضایی توسط دولت تدبیر با بسیج دانشجویی دانشگاه های تهران یکی شدیم و بیانیه ای نوشتیم بلند بالا که محض رضای خدا دست از این حماقت بزرگ بردارید! آن زمان هنوز خبری از این مهاجرت ها نبود ولی ما در یکی یکی از بندهای این بیانیه نوشته بودیم که:
"پس از موفقیت های تحسین بر انگیز ، کشورهای منطقه در راستای رقابت با کشورمان در دوحوزه ی ماهواره های مخابراتی و ارسال انسان به فضا سرمایه گزاری های کلانی را انجام داده اند که در یک مورد میتوان به سرمایه گزاری 5.5میلیارد دلاری کشور امارات درطرح ارسال انسان به مریخ اشاره نمود و از آنجایی که این کشور ها فاقد پشتوانه ی علمی کافی در این حوزه هستند احتمال استفاده از نخبگان فضایی کشورمان بسیار بالاست. چراکه در موضوع مهاجرت خلبانان به این کشورها این پدیده درسطح کلان رخ داده است ولازم است مسئولین به اهمیت این مسئله توجه ویژه ای داشته باشند. اما با کمی فراست میتوان این تهدید را هم به فرصت تبدیل کرد و کشور های منطقه را به سرمایه گذاری در این حوزه و در کشور خودمان ترغیب کنیم نه اینکه مقدماتی را فراهم کنیم که متخصصان کشورمان تبدیل به نیروهای کارآمد دیگران بشوند."
حالا بعد از دو سال دلم میخواهد زار زار گریه کنم که به خیر شما نیاز نبود! حداقل شر نمی رساندید و سازمانی که داشت کارش را می کرد منحل نمی کردید!
در ناراحتی های این خبر بودم که خبر دوم اعصاب را با هرچه درش بود جوید و رفت!
اشتباه نشود! ابدا مخالف خرید هواپیمای نو نیستم! اصلا آن را برای پیشرفت لازم هم می دانم! اما کمی انصاف هم خوب چیزیست! ناف بعضی ها را انگار با حقارت بریده اند...! این حجم از ذوق زدگی برای فرود یک هواپیما که تازه قراردادش هم خیلی شفاف نیست که بفهمیم دقیقا چه داده ایم و چه گرفته ایم چنان احساس انزجاری را منتقل می کند که دلم میخواهد سرم را به دیوار بکوبم!
واقعیتش ناراحتم برای خودمان که قرار است با کدام معجزه تمام این خاطرات تلخ را جبران کنیم...؟
