خود یاداوری...

بعضی وقتا وقتی برای کسی منبر می روم و یا اصلا پست های همین وبلاگ را می نویسم توهم پیش می آید برای خودم هم که حکما چیزی از این حرف ها فهمیده ام... یحتمل قسمتیش رفته و نشسته بر این قلب سلیم و شده است ایمان... 

خدایا  در قبال نعمات سفره مادر(س) شکر عملی که پیشکش شکر زبانی هم نکردیم... ولی یادم می ماند که یک روزی باید جواب این عظیم ترین نعمات، این حرف های مهدوی(عج) که بدون ذره ای لیاقت در وجود من به خوردم دادی را بدهم...

پ.ن: تلویزیون شروع کرده است و تصاویر پیاده روی امسال را پخش می کند... به این فکر می کنم که تزکیه ای که خود حضرت مادر(س) برایشان جاری خواهد کرد عجیب عاشقانه هست حتما... بوی نور می دهد...