مناجات...

خدایا...

حالا یک ماهی گذشته و شهر کم کم رنگ و بوی بهشتیش را کمرنگ تر می کند و خیابان ها...

نمی دانم اما به نظر چنان انتظار بی جایی هم نباشد که وقتی یک ماه سحرها میهمان حرم حضرت امیر(ع) باشی و از پشت تلویزیون هوای حرم را هم تنفس کنی و بعد حالا دلت کمی...

خدایا...

تازگی ها فهمیده ام قرآن فقط برای خواندن نیست... فقط برای شب های قدر نیست...فقط برای فهمیدن نیست...استفاده های دیگری هم دارد! مثلا برش داری و خاکش را بگیری و صورت به صورتش بچسبانی و دلت برایش پر بکشد و یادت بیاید که قرآن، موجودی زنده است و می شود دستگیرت باشد...

خدایا...

عالمت چقدر زیبا و محکم است... تازگی ها فهمیده ام توحید در نظامت را چقدر زیبا گفته ای که...

اللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی اْلأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یُحیطُونَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاّ بِما شاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضَ وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظیمُ (بقره-255)

خدایا...

این روزهای عالم چقدر آشفته است انگار... غزه و کودکانش، یمن و دشمنانش، آمریکا و دوستانش! چقدر درهم است اتفاقات! اما...هیهات... یادم می ماند که الله ولیِ عالم هست...خدایا همه این اتفاقات در حیطه ولایت توست...چیزی از دست ولایت تو خارج نشده است! و چقدر زیبا صحنه های عالم را برپا می کنی تا مایی که اگر به خودمان باشد بعد هزاره ها حتی یک قدم جلو نخواهیم رفت بلند شویم... حس کنیم... و راه بیفتیم...ای ولی مقتدر عالم چه زیبا ولایت می کنی. چه ماهرانه برنامه ات را جلو می بری... چقدر عاشقانه خدایی می کنی و بزرگترین برنامه ات برای عالم و آدم را راهبری می کنی که: اللّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُماتِ أُولئِکَ أَصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ(بقره-257) . می شود که ما- آدم های کمتر از ذره - را هم برای اجرای برنامه ات بکار بگیری ای ولی المومنین...

خدایا...

الر کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلی صِراطِ الْعَزیزِ الْحَمیدِ  (ابراهیم-1). ای عزیز و ای حمید... خاصیت قرآنت را هم در راستای برنامه ات قرار دای تا او هم یاداور نور باشد و زداینده ظلمت. بارالها! ماه رمضانت همه نور بود، سحرهایش، افطارهایش و شب قدرش... همه نور بود... کاش در شب قدرش رقم زده باشی تا تحت ولایت ولی عالم در فضایی مملو از امنیت و عافیت و شادی از قرآنت برای رسیدن به نور خاصیت بگیریم...

خدایا...

نگاه که می کنم از حیرت می مانم که در تمام دوران ها همگان را به برنامه ات تذکر دادی و رحمتت را از هیچکس دریغ نکرده ای و برنامه رسولانت قرار داده ای تا مجری برنامه تو باشند...آنجا که فرمودی: وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسی بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیّامِ اللّهِ إِنَّ فی ذلِکَ َلآیاتٍ لِکُلِّ صَبّارٍ شَکُورٍ (ابراهیم-5)

خدایا...

حالا این وظیفه ماست که تسلیم برنامه تو باشیم و همراهی با یرنامه ات را بر خود فرض بدانیم...

إِنَّ اللّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیمًا (احزاب-56)

 

خدایا...

و تو چقدر زیبا با مومنینت رفتار می کنی که:

هُوَ الَّذی یُصَلّی عَلَیْکُمْ وَ مَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ کانَ بِالْمُؤْمِنینَ رَحیمًا (43)

ای رحیم... می شود که همه ی اینها خیال نباشد... آمین رب العالمین!

 

پ.ن: غر زده بودم که خدایا شکرت که هدف را به ما نشان می دهی...که با اینکه لیاقت نداریم اما تو نگذاشتی تا لحظه هایمان گنگ باشد... تو نگذاشتی تا در گردابی باطل دور بخوریم و ندانیم که تک تک لحظه هایمان باید برای چه بگذرد...شکرت که شب قدری بی آنکه بدانیم مولایمان برایمان رقم زده بود این عزیز ترین هدف را... اما چه کنم که نمی شود همه لحظه لحظه ها را به یاد او باشم و...

جواب داده بود که روی چه ایستادی؟ گفته بودم که خب معلوم اندر معلوم! زمین! جواب داده بود که اگر مهدی(عج) روی این زمین نبود، متلاشی می شد...