انفجار نور

پیش نوشت: این رو مدت ها قبل برای 22 بهمن نوشته بودم... اما بازخوانی آن برای این روزهایمان هم خالی از لطف نیست...

به نام او...

گاهی شاید خدا را خوش بیاید که اگر به زور هم شده کمی آرام... کمی چشم ها را آرام ببندی... انگار نه انگار که تا همین چند لحظه پیش با تمام سلول هایت بر خورده بودی میان جریان لزج مغشوش ساعت هایی که با تمام توان می دوند! انگار نه انگار که پایت گیر دنیایی شده است که گویا تمام معادلاتش را آنتروپی ها تعیین میکنند و قوانین احتمال و این وسط یحتمل تویی آن ذره ای که اگر این معادلات را خوب حل کنی میمانی و گرنه بنابر انتخاب کذایی طبیعی خیلی زودتر از آنکه روابط نسبیت برایت تعیین کنند حذف می شوی...

گاهی خدا را خوش می آید اگر چشمهایت را ببندی و آزاد شوی... همه چیز را رها کنی و فقط چند لحظه تو بمانی و خودت...تنهای تنها! بدون لپ تاپ شخصیت! بدون گوشی موبایلت! تو بمانی و خودت... آن وقت به عادت همیشگی شروع کنی به خیال بافی! و تا هرجا که می خواهی آینده را بسازی... که این روزها باورمان شده است آینده ای که قرآن تصویر می کند جز خیال نیست... که دست ولایت خدا جز شعار نیست...صاحب امانت خیال است و...

حالا که به زور هم شده است و  مجبوریت این روزها برایمان ایجاب می کند دیدن چهره نورانی آن پیر جماران را... نویسنده خیال بافی هایش گل کرده است و دلش می خواهد چشم هایش را ببندد و حداقل در خیال خودش با آن امام همام تجدید میثاق کند...

هم او که از اول (قبل از انقلاب) برای آخر کمر بسته بود و وقتی سوال شد که برای چه ماموریتی آمده اید؟

فرمود" برای سه ماموریت؛ اول سرنگون کردن حکومت پهلوی، دوم استقرار نظام جمهوری اسلامی، سوم دادن پرچم حکومت اسلامی به دست صاحب اصلی اش"

یا آن روزها که هنوز در قم بود و در انتظار حکم تبعید برای آقای عسکر اولادی گفته بود که "از اینجا که رفتید، به برادرانمان بگویید حداقل مبارزه ما سی سال است.هرکس می تواند بماند، و هرکس نمی تواند، در کناری باشد و وظایفی که می تواند، انجام دهد! خیال نکنید که بعد از سی سال، ایران را اسلامی کرده ایم یا دنیای اسلام را نجات داده ایم. خیال نکنید که ما در ظرف سی سال همه مان زنده می مانیم... ممکن است که ما در درگیری با کفار بین المللی بکشیم و کشته شویم. شما بدانید که مبارزه ما سه مرحله دارد: اول، اسلامی کردن ایران، دوم، اسلامی شدن کشورهای اسلامی، سوم، اسلامی شدن جهان. آن روز است که به مولا عرض کنیم: مولا! جهان منتظر قدوم مبارک شماست"

او که با تمام وجودش فریاد زد که همه این اتفاقات بزرگ بخاطر دست ولایت خداست و اوست که که مومنین را ولایت و دستگیری می کند...

"این تحولی که در انسان ها پیدا شد، از تحولی که در این رژیم پیدا شد بالاتر است. یک روز بود که اگر یک پاسبان می‌آمد در بازار تهران، که بزرگترین بازار ایران است، و می‌گفت که «۴ آبان» است و باید بازارها تعطیل بشوند یا بیرق بزنند، احدی به خودش اجازه نمی‌داد که مخالفت کند. در ذهنش وارد نمی‌شد که با پاسبان مگر می‌شود مخالفت کرد! خدای تبارک و تعالی در مدت کمی همچو متحول کرد این ارواح طیبه را، همچو پشت و رو کرد این نفوس قدسیه را، که در خیابانها راه افتادند و فریاد کردند «مرگ بر این سلطنت پهلوی»! جلوی مسلسلها، جلو تانکها می‌پریدندروی تانکها و همان جا شعار می‌دادند. این تحول یک معجزه واضحی است که در یک مدت کوتاهی برای یک ملت، در همه اقشار، این تحول پیدا شد.
هر جای این مملکت وقتی که می‌رفتی مردم مقابل قوای انتظامیه‌ای که مأمور بودند بِکُشند مردم را و درو کنند مردم را، ابداً اعتنا نمی‌کردند و شعارهای خودشان را، شعارهای اسلامی خودشان را می‌دادند. این تحول روحی اعجاب آور است. این تحول روحی باعث شد که این پیروزی از برای ملت ما حاصل شد. دعا کنید که خداوند این تحول را در همه ملتهای اسلام و مستضعفین پیش بیاورد، و خدای تبارک و تعالی مقدر فرماید که همه متحول بشویم. این تحول‌ روحی و این انقلاب اسلامی تحفه ای است که خدای تبارک و تعالی از عالم بالا برای ملت ما به هدیه فرستاد و ما باید شکر خدای تبارک و تعالی را بکنیم؛ و از عهده شکر بر نمی آییم"

و حال این ما هستیم که اگر می خواهیم موفق باشیم باید یاد بگیریم تا تمام توجهمان معطوف این دست و اعتماد به او باشد...

“ان ینصرکم اللَّه فلا غالب لکم؛اگر خدا شما را نصرت بکند، هیچ قدرتى بر شما غلبه نخواهد کرد. «و ان یخذلکم فمن ذالّذى ینصرکم من بعده»؛ اگر خدا شما را نصرت نکند،کمک نکند، کى به شما کمک خواهد کرد؟ یک سطر درخشان است. این را ملتها بنویسند، پرچم کنند، بزنند جلو چشمشان، بالاى سرشان. «ان ینصرکم‌اللَّه فلا غالب لکم»؛ اگر خدا شما را یارى کند، هیچ قدرتى بر شما غلبه نمیکند. چه کار کنیم که خدا ما را یارى کند؟ این یک مسئله است. چه کار کنیم که نصرت خدا شامل حال ما بشود؟ این را هم خود قرآن به ما گفته: «ان تنصروااللَّه ینصرکم»، «و لینصرنّ‌اللَّه من ینصره»؛ شما خدا را نصرت کنید، دین خدا را نصرت کنید، براى خدا قیام کنید، خدا شما را نصرت خواهد کرد. هر جا ملتها براى دین خدا قیام کردند، نیروشان را آوردند وسط صحنه، خداى متعال آنها را نصرت کرد. و وقتى خدا آنها را نصرت کرد، دیگر هیچ کس نتوانست بر آنها غلبه پیدا کند. ما نمونه‌اش را در خودمان دیدیم. ما آزمودیم، تجربه کردیم که «انّ اللَّه لا یغیّر ما بقوم حتّى یغیّروا ما بأنفسهم». این را ما ملت ایران آزمایش کردیم؛ این را در عمل آزمودیم. در خودمان تغییر ایجاد کردیم، خداى متعال هم اوضاع ما را تغییر داد. عجیب هم این است که اگر یک قدم ما برداریم، خدا ده قدم برمیدارد. ما اندکى خودمان را تغییر دادیم، خدا مبالغى به ما کمک کرد، اوضاع ما را تغییر داد."(رهبری)

" چشم بابصیرت امام این نشانه‌هاى قدرت و اعانت الهى را میدید. عیب ماها این است که گاهى کمکهاى الهى را لمس میکنیم، اما آنها را درست نمى‌بینیم؛ تشخیص نمیدهیم که این چه کمک بزرگى است که خدا دارد به ما میکند؛ اما او میدید.
 در یک قضیه‌اى که من مکرر این را نقل کردم، ایشان به من فرمود که از اول انقلاب تا امروز - آنروز حدود سال 1365 بود - همه جا دست قدرتى را مشاهده میکنیم که دارد ما را کمک میکند و جلو میبرد. او این دست قدرت را میدید. نگاه امام به ملت ایران با نگاه دیگران فرق داشت.”(رهبری)

 این روزها که انگار بسیجی هایمان تازه به مقامات کشف الشهود رسیده اند و انگشت حسرت  می گزند که امان از آرمان گرایی و درود بر واقع گرایی... فارغ از ان که آن امام بزرگ و این رهبر فرزانه همه چیز را به خاطر آینده ای که برای ما جز خیال نیست انجام داده و می دهند... آنان که از آینده فرهنگ گرفتند و در این زمانه پیاده می کنند، فرهنگی برای جامعه متحسس که بدنبال زمینه سازی ظهور مولایمان باشد...

"مسائل اقتصادی و مادی اگر لحظه ای مسئواین را از وظیفه ای که برعهده دارند منصرف کند، خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به دنبال دارد. باید دولت جمهوری اسلامی تمامی سعی و توان خود را در اداره هرچه بهتر مردم بنماید، ولی این بدین معنا نیست که آن ها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلام است منصرف کند"

" ما تکلیف داریم آقا! این طور نیست که حالا که ما منتظر ظهور امام زمان سلام الله علیه هستیم پس دیگر بنشینیم تو خانه هایمان، تسبیح را در دست بگیریم و بگوییم: عجل علی فرجه. عجل. با کار شما باید تعجیل بشود، شما باید زمینه را فراهم کنید برای آمدن او. و فراهم کردن اینکه مسلمین را با هم مجتمع کنید. همه با هم بشوید. ان شاءالله ظهور می کند ایشان"

"ما که منتظر امام زمان هستیم باید در جهتی که حکومت امام زمان- علیه آلاف التحیه و الثناء و عجل الله تعالی فرجه- تشکیل خواهد شد، در همان جهت زندگی امروز را بسازیم و بنا کنیم. البته، ما کوچک تر از آن هستیم که بتوانیم آن گونه بنایی را که اولیاء الهی ساختند یا خواهند ساخت بنا کنبم اما باید در آن جهت تلاش و کار کنیم"(رهبری)

" تمام دستگاههایی که الآن به کار گرفته شده‏اند در کشور ما ـ و امیدوارم که در سایر کشورها هم توسعه پیدا بکند ـ باید توجه به این معنا داشته باشند که خودشان را مهیا کنند برای ملاقات حضرت مهدی ـ سلام‏اللّه‏ علیه."
او که با تمام وجودش فریاد می زد تا یادمان باشد تا این انقلاب باید به صاحب امانت تسلیم شود..."این تحولی که در ایران هست، ان شاء الله باقی باشد و تا ظهور امام زمان، این ملت بتواند این کشور را به طور شایسته تحویل ایشان بدهد، ان شاءالله"

این روزها که یادمان نمی آید اصلا قرار است چه کنیم... این روزها که ادعای سناریو نویسیمان گوش فلک را کر کرده است و ...شاید بهتر باشد کمی چشمهایمان را ببندیم و خیال بافی کنیم، آینده را آنطور که باید در ذهنمان بسازیم که "شکی نیست که بر اساس حقایقی که خدای متعال تقدیر کرده است، خاورمیانه جدید شکل خواهد گرفت. این خاورمیانه، خاورمیانه اسلام خواهد بود"(رهبری)و بعد که چشمانمان را باز کردیم فقط دست یا علی بدهیم که

دوباره بنا می کنیم بنای مهدی(عج) را...

 

 

این روزها که می گذرد(4)...

1- حالا دیگر مطمئنم که رحمت خدای متعال چنان جاری شده است که شاید حتی کمتر از 10 سال آینده دنیای اسلام شاهد اتفاقاتی عظیم از جنس تشکیل امت واحده باشد...

2- خیلی بد است وقتی آدم اندازه آرمان هایش توان ندارد و بدتر آنکه بسیار بسیار کوچکتر است...

3- در فکر نمی توانم یک جا بنشینم، صدای کمک خواهی برادرانم را می شنوم در یمن، عراق و... حتی بیشتر از آن صدای شکسته مردمم در ایران اما در عمل هیچ کاری نکرده ام... من هنوز مسلمانم؟

4- می شود کسی سودای تحول امت اسلامی داشته باشد اما توان تغییر کوچکی در خانواده اش را هم نداشته باشد...؟ از آن بدتر می شود حتی توان تغییر خودش را هم نداشته باشد...؟

5- خدایا شکرت که ما را در این زمان و در ایران بدنیا آوردی... قسم می خورم که این را از ته دل می گویم...

6- ازدواج پدیده سختیست... مخصوصا وقتی... بگذریم!

7- خدایا ما شهادت می دهیم که نور در حال آمدنست و ما این را میبینیم، ما شهادت می دهیم که دلمان می خواهد فقط و فقط دست و بازوی این نور باشیم... اما خدایا عزم هایمان اندازه چیزهایی که تو یادمان داده ای نیست... ابلیس نا امیدمان می کند... اما خدایا تو ولی ما هستی... هیهات که تو پرورده ات را ضایع کنی...

خدایا وقت کم است... تو دستمان را می گیری؟ تو حرکتمان می دهی؟ تو برایمان مسیر باز کن و ما را به آن هدایت کن و تا رسیدن به مقصد ما را ولایت کن...

8- خدایا باور کن ما هم دلمان می خواست برای مهدی(عج) درس بخوانیم، برای مهدی دانشگاه برویم، برای او کار کنیم و اصلا برای او نفس بکشیم اما خدایا نمی دانم چه شده است که حالا بعد از چهار سال گیج شده ام... اصلا نمی دانم چرا درس می خوانم؟ نمی دانم درس خواندنم برای کسی فایده ای دارد؟ اما امیدمان به توست...خیلی!

9-  او از سیاست مدارهای دنیای اسلام قطع امید کرده، نکند از ما هم قطع امید کند...

10- دلم برای روزهای آینده این کشور می ترسد اما خدایا چقدر خوب است که تو هستی... بیا کاری کن تا او از ما راضی باشد، اینطور، تو هم از ما راضی می شوی...

یک ساعت بعد نوشت:

رهبر انقلاب در پیام به اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان اروپا:

عزم راسخ و کوشش بی وقفه جوانان و دانشجویان ایران، تنها راه عقیم سازی توطئه های جبهه دشمن است/ دل پر امید و توان پر قدرت مادی و معنوی خود را آماده نگاه دارید و با توکل به خدا پیش بروید.

دست یا علی...

به نام او...

سلام حاج حمید

حالا چند روزی از رفتنت گذشته است و دلمان برای لبخند های ساده ات تنگ شده، اما وقتی به تو فکر می کنیم پر از امید می شویم که حالا مثل تویی وجود دارد تا بیاید و یا علی بگوید و دستهایمان را بگیرد...

هُوَ الَّذی بَعَثَ فِی اْلأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی ضَلالٍ مُبینٍ

او کسی است که در میان امیین  رسولی از خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آنها می‏خواند و آنها را تزکیه می‏کند و به آنان کتاب (قرآن) و حکمت تعلیم می کند هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند!

وَ آخَرینَ مِنْهُمْ لَمّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ

و (همچنین) رسول است بر گروه دیگری که هنوز به آنها ملحق نشده‏اند؛ و او عزیز و حکیم است!

ذلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیمِ

این فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد؛ و خداوند صاحب فضل عظیم است!

 

اصلا تو خود همان « وَ آخَرینَ مِنْهُمْ» هستی که حالا ملحق شده ای به کاروان امیین... دلاوری به کنار اما نگاه معصومانه ات روی بنرهای شهر جز این حکایت نمی کند؛ نگاه های مردی عظیم که انگار شده است کودکی معصوم در کاروان امیین. مگر جز این است؟ اصلا مگر نه اینکه «ان اطفال شیعتنا من المومنین تربیهم فاطمه علیها السلام»؟ برای سر گذاشتن به دامان فاطمه(س) باید طفل بود، درست مانند کودکی که همه چیز را در نگاه مادر می بیند، که تمام هستی اش آغوش مادر هست، جز مادر وابستگی ای ندارد، انقدر می دود تا بالاخره خودش را بیاندازد روی پر چادر مادر... تو خودت کدام آدم بزرگی را دیده ای که اینچنین بی تاب مادر باشد؟

حاج حمید آقا! می گویند قبل عازم شدن رفته ای مشهد، رفته ای تا اجازه بگیری! اما من می گویم رفته ای تا برای آخرین بار به دست امام رضا(ع) تزکیه بشوی، برای آخرین بار ثابت کنی که چشمانت جز مادر چیزی نمی بیند و بعد آماده شهادتت شوی...

می بینی حاج حمید آقا! تو قدم به قدم مطابق این آیات نورانی جلو رفته ای، حالا می ماند نوبت فضل خدا که بعد از شهادتت تعلیم کتاب و حکمت کند و حیطه ای بزرگ برایت قرار دهد که «وَ اللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیمِ»...

حاج حمید! این روزها دلمان که می گیرد، کوچکی های خودمان را که می بینیم یادمان می رود به سمت حیطه شما، دلمان می رود به همان وصیت نامه نورانی ات که گفته بودی:« وقتی به غفلت‌ها و بیخیالی‌های خودم در زمانی که باید به یاری دین تو و انقلاب تو می‌پرداختم فکر می‌کنم، این آرزو برایم بزرگ می‌آید. اما لطف و کرم تو بزرگتر است. در دوران زندگی‌ام سعی کردم هیچ موضوع شخصی را از شما نخواهم و برای هیچ موضوع دنیایی شما را قسم ندهم، اما الآن در حرم جدت امام رضا(ع) شما را به مادرتان قسم می‌دهم که همه‌ی جوانان این انقلاب اسلامی را و در آخر این حقیر عاصی را برای نصرت خودتون تربیت کنید و برای سربازی خودتان به کار بگیرید.»

حالا رفیق نوبت شماست، بیا و وساطت ما را پیش مادرت بکن و بگو که ما همان جوانانی هستیم که تو برایمان دعا کردی...

بیا و ما را راهی کن. رفیق! دوباره دست یا علی بدهیم...؟ دوباره بنا می کنیم بنای مهدی(عج) را...

 

 

این روزها که می گذرد(3)

از مضرات زود معلم شدن این است که دیگه حوصله نداری برای تغییر غلط ترین رویه های دانشگاه چونه بزنی، چون یه زمانی هرچی که می خواستی بدون کوچکترین اصطکاکی تغییر می کردند و چقدر همه چیز خوب بوده... می روی دفتر استاد، نظرت رو می گی و دیگه حوصله شنیدن حرف هایش را نداری و فقط یادت می رود به زمانیکه سر کلاس بودی و چقدر شیرین بوده است...!

یا مثلا این است که دلت گاهی عجیب برای بچه ها تنگ می شود انقدر که ارزو می کنه یکیشان رو توی همان مترو ولیعصر(عج) هم که شده ببینی اما وقتی می آید و می بینی که حالا چقدر تغییر کرده است و مدل موهای ساده اش چقدر عوض شده اند دلت می گیرد... خیلی زیاد...

مطمئنم که یه زمانی بود که دور هم جمع می شدیم با رفقا بین زنگ های تفریح دبیرستان و از دانشجوهایی می گفتیم که لیسانسشان را می گیرند و تکلیفشان با خودشان مشخص نیست و چقدر بدرد نخور شده اند و اصلا برای چه زندگی می کنند وقتی آرمان هایشان را بدست نباورده اند و بعد می خندیدیم و برایمان واضح بود که اصلا قرار نیست همچین اتفاقی بیفتد برایمان...

حالا اما مثل آب خوردن تمام شد ترم 7... ترم بعد لیسانسم را خواهم گرفت ان شاءالله... حالا مطمئنم بچه ها زنگ های تفریحشان دور هم جمع می شوند و می خندند به من...

نمی دانم خروجی این 4 سال چه شده است فقط می دانم دلم برای علی خودمان تنگ شده است...خیلی...خیلی!

پ.ن: می بینید حال این روزهای یمن و سوریه و ...

به یاد جملات نیایش حضرت سلیمان افتاده ام

 اخدایا!

ای تنها معبود و همه چیز من

ای همه کس و کار من

ای همه امید و ماوای من...

ای که به جز تو پناهی ندارم و ناله و فغان خود فقط به درگاه تو می اورم تا تنها تو که خدای منی به نجاتم برخیزی

خدایا از کرم تو به دور است که مرا با این حال نزار و تن نحیف در چنگ دشمن خونخوار رها فرمایی تا این چنین بر من بتازد و آبرویی را که تو بر من عطا فرمودی بر زمین ریزد...

بارالها! دلهای ما رو دوباره به نور ایمانت استوار گردان تا برای تو با دشمنان و شریران به جنگ برخیزیم و بر شیطان فائق آییم...

خداحافظ رفیق...

خیلی از آشناییمان نگذشته بود... حق بده حالا با چه حسرتی رفتنت را ببینم...

می دانی رفیق، همه چیز به کنار، روز تشییعت به کنار، نور باران برگشتنت به کنار اما وصیتت عجیب دل هایمان را بی قرار کرده است...

همان که خطاب به پسر چهارساله ات گفته بودی:

"محمد! زندگی کن برای مهدی،

درس بخوان برای مهدی،

محمد، ورزش کن برای مهدی و محمد، من تو را از خدا برای خودم نخواستم، تو را از خدا خواستم برای مهدی..."

نجوایت با مهدی(عج) چونان قلبم را فشار می دهد که راستش را بخواهی شرم می کنم از حضور خودم...

"صحبتی با امام مهدی (ع)
در ابتدا صحبتی با سید و مولایم امام زمان (ع) دارم، ای سید و مولایم! آقاجان! از تو ممنوم به خاطر تمام محبت‌هایی که در دوران دنیا به من ارزانی داشتی و شرمنده ام که شاکر این همه نعمت نبودم، اما امید به رحمت و کرم این خانواده دارم و با این امید زنده ام.
گرچه برای تربیت شدن و سرباز تو شدن تلاشی نکرده ام، اما به آن امید جان می‌دهم که در آن روز موعود که ندا می‌دهند از قبرهایتان بیرون آیید و به یاری مولایتان بشتابید، من هم به اذن مولایم در حالی که شمشیر به کمر بسته ام، از قبر بیرون آمده و پای رکاب شما سربازی کنم، آرزوی بزرگی است، اما آرزو بر جوانان عیب نیست.
در دوران زندگی ام سعی کردم هیچ موضوع شخصی و دنیایی را از شما نخواهم و شما را قسم ندهم، اما الان در حرم جدتان امام رضا (ع) شما را به مادرتان قسم می‌دهم که همۀ جوانان این انقلاب اسلامی و در آخر این حقیر عاصی را برای نصرت خودتان تربیت کنید و برای سربازی خودتان به کار گیرید.
آقاجان! به من می‌‌گویند تو زن و بچه داری، چرا به جهاد می‌روی؟ آقاجان! مگر من برای همسر و فرزندانم چه کرده ام؟ هرچه بوده از لطف و عنایت شما بوده است. آقاجان! برخی نمی‌دانند وقتی من از تو جدا شدم، آن روز باید نگران من شوند و ان‌شاءالله که آن روز را نبینند.
من، همسر و دو فرزندم خودمان را سربازانی در پادگان تو می‌دانیم، حال یکی از این سربازان عزم مأموریت دارد و مشکلی پیش نمی‌آید؛ چون فرمانده بالای سر خانواده هست و فقط باید مواظب باشیم تا از این پادگان اخراج نشویم، آقاجان! تو کمک مان کن، زندگی چقدر شیرین می‌شود وقتی که پادگان تو شود و این زندگی همان بهشت است."

اندکی صبر، سحر نزدیک است...

 یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ

قوم بنی اسرائیل دست و پاهای آخرش را می زند... بار الها ما به وعده های تو ایمان داریم، دلمان به حال شیعیان نیجریه هم می سوزد وقتی این چنین مظلومانه شهید می شوند، اما تو عجیب ولایت می کنی این صحنه ها را...

اربعین از یادمان نرفته است که تو چگونه داری نورت را تام می کنی...

برای رسیدن به وعده اول نابودی بنی اسرائیل تلاش می کنیم ان شاءالله...

 وَقَضَیْنَا إِلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیرًا (4) فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّیَارِ ۚ وَکَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا (5)

بی عنوان...

برگشتند...

لبخند می زدند و برایم ارزوی توفیق دیدار می کردند و بعد می گفتند... حب الحسین یجمعنا...

همین.

برایم توضیح می دادند که زمینه سازی ظهور را انگار با اربعین فهم کرده اند... 

عهد مع الحسین(ع)...

حسین جان... مولا جان...

امروز روز عهد بستن است، روز به یاد اوردن عهد است...

حسین جان...

دوباره بنا می کنیم بنای مهدی را... 

تو عزممان را بیشتر و بیشتر بفرما...

به سوی عالم الحسین(ع) برای لقاء الحسین(ع)...

فاطمه جان می بینید چقدر جمعیت پیاده امده اند برای لقاء حسین شما...؟

فاطمه جان می بینید نور حسین شما قلوب را چطور به سمت این جاده می کشاند؟ نگاه که می کنم سنی و مسیحی هم هست میان زائران...

اصلا انگار همه دارند بر محور امام عالم برای تنفس هوای عالم الحسین رهسپار می شوند... دنیا یادشان رفته است، اختلاف هایشان یادشان رفته است، اصلا جز  نور حسین شما نمی بینند، جز به لقاء حسین شما فکر نمی کنند... شب ها هم راه می روند تا سبقت بگیرند، تا عزمشان را نشان دهند...

فاطمه جان!  شما مادر مهربان امت هستید... اما این روزها میهمان های ویژه دارید... این شب ها هوای دل های میلیون ها آدم "یا فاطمه اغیثینی" شده است... همان ها که میانه های شب، در دل راه کناری می ایستند و سر به خاک می گذارند و با شما مناجات می کنند... همان ها که مظلومیت های امت دلشان را عجیب درد آورده، خودشان را در مقابل شما خاک می کنند و چادر مادری شما را می گیرند و های های برای عزم های مهدویشان دعا می کنند...

فاطمه جان! من که می دانم شما برای همه شان مادری کرده اید تا به اینجا رسیده اند... خود خودتان غصه تک تکشان را خورده اید تا به این سن برسند و این شب ها توی جاده های بهشتی عالم به هوای لقاء الحسین بیایند و بس... من که می دانم قول داده اید جریان مغفرت و تزکیه را خودِ خودتان بر همشان جاری کنید...

فاطمه جان! حالا از مادری شما بعید است که ما جا مانده ها را یادتون بره... می دانم مادرها هم بعضی وقت ها بعضی بچه هایشان را بیش تر دوست دارند اما فاطمه جان شما مادر مهربان همه امت هستید... شما را بخاطر همه این آدم هایی که جز لبیک به دعوت امام عالم وابستگی نداشتند، بخاطر این بچه هاتان هم که شده ما گوشه چشمی به ما بکنید... گناه داریم ها... ما هم کز کرده ایم گوشه خانه هایمان و حرکت و عزم رفقایمان را نگاه می کنیم... آخ چقدر ما هم دوست داریم نیمه های شب سر به چادر شما بزاریم و برای مهدی دعا کنیم... شما دست به سرمان بکشید و راهی مان کنید...

فاطمه جان... اغیثینی...

فاطمه جان تمام امید این شب هایمان گوش چشم شماست...

اربعین آیه ای بزرگ برای مهدویت...

رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیه الله العظمی امام خامنه‌ای:

امسال شما ملاحظه کردید در اربعین حسینی میلیونها انسان در کنار هم قرار گرفتند...

آن را بزرگترین گردهمایی عالم به حساب آوردند؛ چه کسانی؟ آنهایی که دارند مسائل اسلامی را رصد می کنند... حادثه ی عجیبی بود حادثهی امسالِ اربعین کربلا. این راه را دشمنان اسلام و دشمنان اهلبیت به خیال خود مسدود کرده بودند. ببینید چه حرکت عظیمی اتّفاق افتاد!

وقتی حتّی جسم ها در کنار هم قرار میگیرد، اینجور انعکاس پیدا می کند. اگر ما با هم باشیم، کشورهای اسلامی، ملّت های مسلمان ـ سنّی و شیعه و فِرَق مختلف تسنّن و تشیع ـ با یکدیگر دل هایشان صاف باشد، نسبت به یکدیگر سوءظن نداشته باشند، سوءنیت نداشته باشند، به یکدیگر اهانت نکنند، ببینید در دنیا چه اتّفاقی خواهد افتاد؛ چه عزّتی برای اسلام درست خواهد شد! وحدت؛ وحدت

 

حضرت آیت الله اراکی:

اینکه امروز 20-25 میلیون نفر، که در این همایش بزرگ اربعین شرکت می کنند، حرکتی نیست که مثلا یک حزب به راه انداخته باشد یا یک دولت این حرکت را ایجاد کرده باشد یا مجموعه ای از افراد تصمیم گرفته باشند آن را به‌وجود بیاورند. اصلا چنین نیست. پیاده‌روی اربعین، حرکتی است که از متن جامعه اسلامی، به سوی یک هدف برخاسته است.

 

آیت الله حائری شیرازی :

اگر می‌خواهید نهال دوستی بکارید ،

اربعین را به عنوان پرچم کشتی تمدن اسلام به عالم نمایش دهید .

باید جهانیان را به این باور رساند که تمدن غرب منشا دشمنی‌ها و جدایی‌ها و تمدن مهدوی منشأ محبت و الفت‌هاست . آنچه امروزه در اربعین شاهد آن هستیم پیام اسلام برای آینده و بشریت است.

 

حضرت آیت الله اراکی:

اربعین، حرکت افرادی است که همه چیزشان را برای سیدالشهدا فدا می‌کنند. این حرکت، چند خصوصیت دارد. یکی اینکه حرکت اربعین جهت‌دار است. یعنی همه به‌سوی حسین(علیه لسلام) می‌روند. همه جهت‌ها به سمت حسین است. یعنی این حسین است که آنها را به حرکت درمی‌آورد. حسین کیست؟

حسین(علیه السلام) تجسم ارزش‌های محمدی(صَلَوَاتُ اللهِ وَ سَلَامُهُ عَلَیًهِ) است.

«حُسَیًنٌ مِنِّی وَ اَنَا مِنً حُسَیًنٍ»

 این تعریف حسین بن علی در یک کلمه است. یعنی حسین، رسول‌الله است. با همه خوبی‌هایی که رسول‌الله داشته. با همه کمالاتی که در وجود حضرت رسول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَیًهِ وَ آلِهِ) بوده. حسین اینچنین است. تمام این انرژی حرکت اربعین به این سمت است.

پس انرژی، انرژی جهت‌دار است. این انرژی آنچنان مولّد است و آنچنان بشر را به حرکت درمی‌آورد که تمام ظرفیت انسان‌ها را به‌کار می‌گیرد. یعنی این انرژی اگر از مردم، خون بطلبد، خون می‌دهند. دست بطلبد، دست می‌دهند، پا بطلبد، پا می‌دهند. سر بطلبد، سر می‌دهند.مال بطلبد، مال می‌دهند. شما چنین پدیده‌ای را می‌بینید. اگر کسی برود در این پیاده‌روی‌های حسینی، می‌بیند.

 

حجت الاسلام و المسلمین دکتر زیبایی‌نژاد :

 جاذبۀ حرکت اباعبدالله ( ع ) بسیار زیاد است و حتی غیرمسلمانان هم با آن ارتباط برقرار می‌کنند . این استقبال غیرمسلمانان انسان را به یاد سخنان حاکی از آسانی ایمان آوردن افراد به حضرت حجت (ع ) می‌اندازد .

 

آیت الله حائری شیرازی :

بیداری اسلامی از راه برائت مشرکین و «أَشِدّاءُ عَلَى الکُفّارِ»

و اربعین از طریق «رُحَمآءُ بَینَهُم» ظهور و بروز می‌کند.

.

 

دکتر پیروزمند :

 این کنگره اربعین نماد الگوی سیاسی می‌شود .

چون الگویی متفاوتی از تولید قدرت است. هم نماد الگوی پیشرفت فرهنگی است چون شما ایثار ، شجاعت ، جمع‌گرایی ، تواضع ، نماد این‌ خصوصیات فرهنگی را آنجا زیاد می‌بینید .

هم الگوی پیشرفت اقتصادی است به دلیل این که اصلا اقتصاد اربعین از یک معادلۀ دیگری پیروی می‌کند . یعنی زندگی خود را وقف امام حسین علیه‌السلام کرده است حتی با این که ندارد . هیچ چیزی که ندارد دستمال کاغذی می‌آورد چند عدد خرما می‌آورد . خودش هم پای این سینی خرما از صبح تا شب می‌نشیند و با عزت و احترام به شما می‌دهد .

این جریان ولایت است . جریان مدنیت متفاوت ، بر محور ولایت است این که عرض می‌کنیم کنگرۀ اربعین نماد جامعه آرمانی است ، چون ، آن خصوصیات جامعۀ آرمانی را به طور نسبی ، اما متبلورتر و متمرکزتر در کنگره‌ی اربعین می‌بینید .

آن خصوصیاتی که باید منتظر داشته باشد ، در کنگره اربعین ، به نحو عیانی به میزان زیادی به چشم می‌بینید .

همه احساس می‌کنند که با حضورشان تیغ در چشم دشمن آمریکا و اسرائیل و داعش می‌کنند .

 

دکتر مصطفی جمالی:

یکی از جلوه های مهم همایش اربعین ، مواجه انسان با سبک زندگی مومنانه ای است که در فضای دنیای مدرن امروز فرصتی برای انسان فراهم می آورد که مواجهه با تجربه دیگری از سبک زندگی داشته باشد .

این همایش صحنه ای زیبا از مولفه های مهم سبک زندگی را به منصه ظهور می رساند ، شادابی و نشاط بالای معنوی ، دستگیری از دیگران ، محبت و عشق به همدیگر ، رنگ باختن همه رنگهای نژادی و قومی ، عشق به دیگران ، پاکدامنی و از همه بالاتر یاد خدا و غرق شدن در موج معنوی همه اینها خبر از امکان شکل گیری سبک زندگی جدیدی در دنیای پر رنگ و لعاب و خالی از هر گونه معنویت و آرامش می باشد.

شاید بتوان بالاترین جلوه سبک زندگی مومنانه را در این همایش عظیم ، بروز بالاترین حد ایثاری باشد که از طرف میزبانان این همایش مردمی در عصر استکبارهای فردی و اجتماعی دنیای امروز به نمایش گذاشته می شود..

 

استاد دکتر امیدی :

هر تمدنی برای شکل گیری خود نیازمند بسترهایی است که بر اساس آن بسترها ، زمینه سازی ظهور تمدن ، نوید داده می شود . طبیعتا براساس همین بسترها است که ما می توانیم افق نهایی تمدن را شناسایی کنیم .

برخی از این بسترها این استعداد و قابلیت را دارند که وقتی به ظهور می رسند ، نمادی از آن چیزی که در آینده ، می خواهد به وقوع بپیوندد را می توان در آن دید و البته خودش نمادی ، برای آن چیزی که در آینده به ظهور خواهد رسید، می باشد .

 

 

حجت الاسلام والمسلمین انصاری بحرینی:

 مساله اربعین مستقل از فرایند شکل گیری  کاروان صالحین که پس از هبوط حضرت آدم شروع شد، نیست.پس از هبوط آدم(علیه السلام) همه انبیا، به خصوص حضرت ابراهیم(علیه السلام) ذکر می کند که خداوندا مرا به صالحین ملحق کن؛ پس صالحین یک مجموعه خاص هستند نه صرفا کسانی که عمل صالح انجام می دهند؛ حضرت سلیمان نیز از خداوند می خواهد که به جمعیت صالحین ملحق شود؛ حضرت یحیی، ذکریا، الیاس به خصوص حضرت عیسی(علیه السلام) نیز چنین مبنایی را مطرح می کنند.
این کاروان می‌بایست همیشه در زمان غیبت دیده شود؛ این حرکت به سوی امام حسین(علیه السلام) یک تجسد و نمونه ای از کاروانی است که قرار است به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) ملحق شود؛ این عمل اربعین یک کنش عملیاتی به سوی کاروان صالحین است.

 

حجت الاسلام والمسلمین انصاری بحرینی:

عاشورا زمان و وقت گریه کردن است؛ وقتی که عاشورا تمام شد به دنبال این هستیم که چگونه این قیام را تازه کنیم که در اینجا نوبت به اربعین می رسد که در این اربعین این حوزه قیامی را تازه کنیم.
اربعین به ما می گوید که پس از گریه عاشورایی نایستیم و به دنبال حرکت بر مبنای ولایت باشیم؛ باید پیاده به دنبال امام برویم وبا امام بیعت کنیم و با امام همراه شویم؛ این بحث همان روح دعای ندبه است که همه ما خود را در محضر حضرت امام مهدی(عج) می بینیم.

 

حجت الاسلام والمسلمین انصاری بحرینی:

این مسیر اربعینی هر سال تکرار می شود؛ در عمل همه ویژگی های آن حرکت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در این حرکت اربعینی وجود دارد؛ از جمله آنها، حس امنیت است؛ وقتی انسان وارد این فضا می شود، احساس امنیت کامل می شود. از جمله این مسایل می توان به فراوانی غذا و حس سیری و عدم نگرانی از گرسنگی اشاره کرد؛ در این مسیر نیز هیچ کسی غم و غصه نان و غذا و آب و استراحت ندارد و همه چیز برای مردم وجود دارد؛ این جریان قطعا تابلو و البته مقدمه ای است برای حرکت به سوی حضرت ولی عصر(علیه السلام) است.

 

 

دکتر حسن عباسی:

در راهپیمایی اربعین ، نوع جدیدی از این قضایا وجود دارد .

 این راهپیمایی عظیم ، شبیه قضیه حضرت ابراهیم ( ع ) است .

وقتی ایشان حضرت هاجر و اسماعیل را در مکه گذاشت ، از خدا درخواست می کند که دل های مردم را به سمت اینها بچرخاند . در راهپیمایی اربعین نیز دل های این همه انسان شیعه ، سنی و مسیحی و غیره ، در این حجم عظیم دسته جات به این سمت چرخانده می¬ شود .

هیچ کس هم انتظار و مطالبه ای ندارد .

این یک جزء و قطعه از این پازل کلیِ ملت سازی است .